همه در کنار هم زندگی می‌کنیم
من به نفع جمع
چقدر از تأثیر حرکت جمعی و ارجحیت مصلحت جمعی نسبت به مصلحت فردی آشنا هستید؟ در این یادداشت به طور مختصر می‌خوام در مورد این موضوع صحبت کنم و این‌که خودمون باید هوای خودمون رو داشته است.
شاید هیچ یک از شما محمدحسین هراتی ۳۲ ساله را نشناسید. کسی که در ۲۱ خرداد ماه سال ۱۳۶۷ پا به عرصه هستی گذاشت و کمی بعد از ورودش به این دنیا جنگ تحمیلی خاتمه یافت. این شاید مثبت‌ترین اتفاق در زندگی من بود که به نفع یک جمع افتاده است.
کمی فکر کردم که کدام حرکت در زندگی من اتفاق افتاده است و من در آن نقشی حتی به اندازه سر سوزن برای جمعی داشته‌ام؟
نگاهی به گذشته و تأثیر حرکت حرکت جمعی
نگاه به گذشته نشان داد که من در این زمینه که حرکتی به نفع جمع و جامعه خودم داشته باشم نکرده‌ام. متأسفانه یا خوشبختانه. وقتی به گذشته‌های قبل‌تر از خودم نگاه می‌کنم می‌بینم که اتفاقات جمعی چقدر بیشتر از زمان حال می‌افتاده است. همه از روستایی و دورافتاده تا شهرنشین و کلاس بالا در آن نقش داشته‌اند. اساساً طبقه اجتماعی و فاصله‌های جفرافیای و فرهنگی و … در انجام وظایف جمعی نقشی ایفا نمی‌کرده است.
از نظر من هر اتفاق جمعی چه مثبت و چه منفی در درون خود نکات مثبت و مهمی به همراه دارد که مهمترین آن‌ها برتری مصلحت جمع به مصلحت فرد است. به فرهنگ گذشته نگاهی بیندازیم: هنگامی که توتون و تنباکو حرام اعلام شد چه کسی مخفیانه توتون و تنباکو خرید و برای خودش انبار کرد یا استفاده کرد؟ همه متحد شدند و قلیان‌ها را شکستند. نه مثل حالا که همه مخفیانه بروند خانه خود را پر کنند و در بیرون لباس همرنگ جماعت بپوشند که ما هم با جمعیم.
به همین خاطر است که این اتفاقات در تاریخ ماندگار می‌شود که هرکس مصلحت جمع را به مصلحت خود ترجیح دهد. پس برای شروع هر حرکتی باید کل‌نگر، آینده‌نگر و جمع‌نگر بود.
“هر اتفاق جمعی چه مثبت و چه منفی در درون خود نکات مثبت و مهمی به همراه دارد که مهمترین آن‌ها برتری مصلحت جمع به مصلحت فرد است.”
اگر می‌خواهیم زندگی ما بهتر بشود باید حرکت جمعی کنیم
این‌ها را گفتم تا شروع هدفمان را مشخص کنیم. اگر می‌خواهیم زندگی ما بهتر شود و رو به پیشرفت برویم باید حرکت جمعی کنیم. اگر قرار است چیزی کم شود به جای انبار کردن داخل خانه برای خودمان، کمتر از نیاز حتی مصرف کنیم تا همه از آن بهره‌مند شوند. همیشه خودمان را جای دیگران بگذاریم. مثلاً اگر کسی برود چیزی را چندین برابر نیاز در خانه انبار کند و به ما چیزی نرسد چه حالی به ما دست می‌دهد؟
شانه به شانه هم
پس اگر ما همه چیز را فقط برای خودمان بخواهیم باید به دیگران هم حق بدهیم که همه چیز را برای خودشان بخواهند. آن وقت می‌شود همان چیزی که هم‌اکنون در جامعه می‌بینیم.
پس برای شروع باید از حس خود دوستی و خودخواهی کم کنیم و مصلحت جمع را در نظر بگیریم. توجیه نکنیم که اگر ما نگیریم یکی دیگه میاد انبار میکنه. خودمان نکنیم و دیگران را هم تشویق کنیم. آن وقت ببینیم آیا باز هم این اتفاقات خواهد افتاد؟
پس اگر می‌خواهیم زندگی ما بهتر و بهتر شود باید در این مسیر همه با هم حرکت کنیم.
شانه به شانه.
برای خواندن یادداشت ها دیگر از محمدحسین هراتی اینجا کلیک کنید.
برای دانستن چیزهای مهم از اقتصاد به اینجا بروید.
