چند سؤال از یک تصویرگر زن مستقل و مؤفق
آنا پرینی «Anna Parini» تصویرگر زن مستقل اسپانیایی و ساکن ایتالیا است. آنا پرینی پیش از این با مجلاتی مانند «نیویورک تایمز»،«رولینگ استون، پنگوئن رندم هاوس» و «گاردین» همکاری داشته. او با ما دربارهی همکاری اخیرش برای طرح روی جلد مجلهی نیویورکر صحبت میکند. تصویر روی جلد، زنی کتاب به دست را نشان میدهد که درمیان جمعیت شهر نیویورک مشغول کتاب خواندن است. تصویری آنچنان جذاب که شما را وادار میکند چشم از آن برندارید. آنچه میخوانید درباره آنا پرینی و تجربهی کار او با نیویورکر و زندگی او به عنوان یک تصویرگر زن مستقل و برنامهاش برای آینده است.
درمورد تصویر روی جلد صحبت کنید. چه مفهومی پشت این تصویر بوده است؟
در ابتدا این تصویر کشیده شده بود تا در ماه اکتبر به چاپ برسد. تصویر زنی که در یک ایستگاه قطار، روبروی یک قطار در حال حرکت کتاب میخواند.
هر هفته سردبیران ادبی کارهای زیادی از هنرمندان مختلف دریافت میکنند و از بین آنها کارهای منتخب انتخاب میشوند. در دسامبر سردبیر مجلهی نیویورکر به من پیغام داد و از من خواست تا روی کارم تغییراتی اعمال کنم. تصویر جدید، تصویر زنی بود که در میان جمعیت در نیویورک، درحال کتاب خواندن است.
آیا برای این فرصت خوب (همکاری با نیویورکر) احساس اضطراب داشتید؟
البته. اما من همیشه تلاشم را میکنم تا مطلوبترین نتیجه را ارائه دهم. همچنین اینکه تا لحظه ی آخر از چاپ کارم مطمئن نبودم برای همین تصمیم گرفتم این موضوع را با کسی درمیان نگذارم تا وقتی که کارم را روی جلد مجله ببینم.
درمورد سبک کاریتان برای ما بگویید.
مردمی و مفهومی.
زمانی که دانشجو بودم شیفتهی کارهای برد هالند «Brad Holland» بودم. موضوعات اجتماعی سیاسی و همچنین فضای سیاه و سفید تصویرگریها را دوست داشتم. من در طراحی و تصویرگریهایم به طرزی هوشمندانه از استعاره استفاده میکنم. همچنین تصویرگریهای من تلاش میکنند تصویری مردمی با آمیزهای از رنگها باشند که از زیبایی شناسی مدرن نیز برخوردارند.
در مورد روند کارهایتان، از ایده تا اجرا با ما صحبت کنید.
بیشتر اوقات برای تحویل یک پروژه چند روز بیشتر فرصت نداریم (گاهی اوقات حتی یک تا دو روز). این امر استرس ما را تاحدودی بالا میبرد. البته استرس اصلاً چیز خوبی نیست اما گاهی اوقات هم کارساز است.
مراحل کار با نوشتن چند کلمه، فکر کردن و ایدهپردازی و طراحی تصویرهای کوچک شروع میشود. معمولاً چند اسکیس برای سردبیر هنری میفرستم تا اینکه یک ایده انتخاب و برای رفتن به مرحلهی نهایی آماده میشود.
از جذابترین پروژهای که کار کردید برای ما بگویید، چه چیزی آن پروژه را از بقیه متمایز میکند؟
من چند تجربه به صورت انیمیشن دارم. در یکی از این پروژهها با جوزف لورنزو «Jose Lorenzo» طراح انیمیشن، در چند پروژه همکاری داشتم که تصویرگری برای نیویورکر هم یکی از آنها بوده است. امکان ساخت تصاویر متحرک کمک میکند ذهن متفاوت و خلاق عمل کند. بعضی اوقات برای انتقال یک مفهوم راحتتر است که یک صحنه را به تصویر بکشید تا یک نقاشی. در واقع خلق صحنههای متحرک به شما امکانات بیشتری را ارائه میدهد.
“امکان ساخت تصاویر متحرک کمک میکند ذهن متفاوت و خلاق عمل کند.”
به عنوان یک تصویرگر مستقل چه چیزی باعث شد که تا این حد دیده شوید؟
من آنا پرینی ، یک تصویرگر مستقل هستم. از ابتدا سخت کار میکردم. و بیشتر سفارشهایی که به من پیشنهاد داده میشد را انجام میدادم. من جدول برنامهریزی عجیبی داشتم و به زمان تحویل سفارشها و هزینهها توجه نمیکردم. آن سالها تجربههای آموزندهای برای من به همراه داشتند. اما کیفیت زندگی و حتی کارهایم را تحت شعاع قرار دادند. از طرفی دیگر من به مشتریهای زیادی دسترسی داشتم که برای من مفید بودند. همچنین به هنرمندان نوظهور در این حرفه پیشنهاد میکنم که صبور باشند.
در آخر اینکه آنچه که یاد میگیرید مهم است، نه روشی که آن را فرا میگیرید.
از کودکی تصمیم داشتید که تصویرگر شوید؟
به عنوان یک کودک من تا حدودی دست و پا چلفتی بودم. تنها مهارت قابل توجهی که داشتم نقاشی کردن بود. من از نقاشی لذت میبردم. بعد متوجه شدم که نقاشی من از بقیه بچهها بهتر است. تا اینکه به مرور زمان این علاقه با من رشد کرد و ابزاری شد برای انتقال عواطف و احساساتم و بعد از دبیرستان تصمیم گرفتم که به مدرسه ی هنر بروم.
چه توصیه مهمی برای کسانی که میخواهند در این زمینه فعالیت کنند دارید؟
تمرین، تمرین، تمرین (صد بار بگید تمرین!). از اشتباه نترسید. اگر شما یک تصویرگر مستقل هستید. اشتباه بهترین روش برای فراگیری است. کارهای بیکیفیت تا ابد در اینترنت میمانند ولی در عین حال مفید هستند. بگذارید احساس شرم به عنوان یک” بیادآورنده” شما را فرا بگیرد تا دفعات بعد کار بهتری ارائه دهید.
“تمرین، تمرین، تمرین (صد بار بگید تمرین!).”
تا کنون زن بودن مانع پیشرفت آنا پرینی شده است؟
فکر نمی کنم! حتی برعکس، این موضوع کمک کرده تا با مشکلات در مواقع حساس بهتر مواجه بشم.
برای مثال زمانی که جنبش «من هم همینطور» فراگیر شد روزنامهها فهمیدند که تریبونهای بیشتری برای رساندن صدای زنان لازم است تا داستانهای بیشتری روایت شوند. نفوذ مردان در زمینه ی ادیتوریال و تصویرگری، مانند بسیاری موارد دیگر، زیاد است. ولی هر سال ما زیادتر میشویم و خیلی زود شاهد تصویرگرهای زن دیگری هستیم که برای ما داستان تازهای روایت میکنند. خصوصاً زنان تصویرگر مستقل فرصت درخشش بیشتری خواهند یافت.
دوست دارید در آینده شاهد چه تغییراتی باشید؟
همانطور که قبلا گفتم قطعاً میخواهم شاهد تغییر و موفقیت زنان بیشتری باشم.
آیا برای شما موقیت مکانی که در آن قرار دارید اهمیت دارد؟
به عنوان یک تصویرگر مستقل نه اصلاً! یک میز، یک پریز برق و داشتن اینترنت تنها چیزهایی هستند که من به آنها نیاز دارم. اینترنت تأثیرات بسیاری بر صنعت داشته و عرصه را برای هنرمندان در حال ظهور باز کرده است و به آنها فرصت دیده شدن میدهد تا سریعتر کار و سبکتر سفر کنند.
گاهی اوقات من از مزایای این حرفه استفاده میکنم و دفترم را (همون میز و تبلتش منظورشه!) به جایی خوش آبوهوا منتقل میکنم. تا آبوهوایی عوض کنم و از راه مکزیک به خانه برمیگردم. مکزیک برای من جاییست که میتوانم بیشتر از یک ماه کاری، کار کنم.
و البته در هر فرصتی تاکو (یک غذای مکزیکی) بخورم.
و در آخر، تصمیمتان برای آینده؟
سفر و تاکوی بیشتر!
جهت خواندن یادداشتهای دیگر از غزل مشرف وارد صفحه او شوید.
یادداشتهای هنر را از دست ندهید !!!
لطفاً به این یادداشت امتیاز دهید
