اخراج از مدرسه تا تبدیل شدن به یکی از اسطوره‌های بلوز
بدون شک کریس ریا یکی از افراد تأثیرگذار در موسیقی بلوز و راک است. پس به همین دلیل تصمیم داریم که در این یادداشت بیشتر با وی آشنا شویم پس با ما باشید.
شاید اگر معلم کلاس به بچه‌ها موضوع انشا نمی‌داد و پسربچه آن انشا را نمی‌نوشت و یا آن انشا مورد قبول معلم قرار می‌گرفت و آن درگیری بین معلم و شاگرد رخ نمی‌داد و از مدرسه اخراج نمی‌شد، یک تکه از پازل موسیقی بلوز و راک خالی می‌ماند. همه‌چیز از آنجا شروع می‌شود که پس‌ازاینکه پسربچه از مدرسه کنار گذاشته می‌شود نزد دوستش می‌رود و با شنیدن یکی از موزیک‌های “جو والش” مسیر زندگی‌اش تغییر می‌کند چراکه بعدازآن گیتار می‌خرد و تبدیل می‌شود به کریس ریا افسانه‌ای. آیا باید از معلم کریس هم تشکر کرد؟
شاید همین یک قسمت از داستان کافی باشد تا ما هم به جمع پیروان معبد آپولون (خدای غیبگویان) بپیوندیم و از پوتیا درخواست کنیم که سرنوشتمان را برایمان شرح دهد. به‌نظر می‌رسد جهان از پیش مقدمات مسیر زندگی ریا را فراهم کرده است و باید از کائنات سپاس‌گزار بود.
پدر ایتالیایی بستنی‌فروش در میدلزبورو
کریس ریا گیتاریست و خواننده بریتانیایی، متولد میدلزبورو از پدری ایتالیایی و مادری ایرلندی است. همه او را به‌عنوان یک راک استار بریتانیایی می‌شناسند هر چند در یکی از مصاحبه‌هایش خود او گفته است: “که من راک استار نیستم و آرزو داشتم فقط برای ۱۰ ثانیه واقعاً این‌چنین باشد چرا که راک استار بودن بسیار مشکل است”. اگر واقعاً چنین باشد پس چه کسی را می‌توان راک استار نامید؟ اصلاً راک استار چه معنایی پیدا می‌کند و چه معیارهایی برای راک استار بودن نیاز است که کریس ریا از آن‌ها برخوردار نیست؟!
کریس ریا: “من راک استار نیستم و آرزو داشتم فقط برای ۱۰ ثانیه واقعاً این‌چنین باشد چرا که راک استار بودن بسیار مشکل است”
مسیر هنری کریس ریا
کریس متولد ۱۹۵۹ در انگلستان است. او در یکی از مصاحبه‌های خود گفته است زمانی که جوان‌تر بوده است علاقه‌مند به نوشتن فیلم‌نامه و ساخت موزیک فیلم بوده است اما از آنجایی که میدلزبورو بستر مناسبی برای فعالیت‌های مربوط به فیلم‌سازی نداشته است، موسیقی را انتخاب کرده است. ریا فعالیت هنری خود را در سال ۱۹۷۳ (یعنی زمانی که فقط ۱۴ سال سن داشته است) با پیوستن به گروه “magdulan” که بعد به اسم “beautiful losers” تغییر نام داد شروع کرد. خواننده گروه «دیو کاوردیل» نام داشت. کریس در سال ۱۹۷۸ از گروه جدا شد و به طور مستقل شروع به کار کرد و ترک (Fool if you think it’s over) را منتشر کرد که باعث شناخته شدن او در آمریکا و انگلستان شد و تک آهنگ به مدت سه هفته در صدر جدول Adult Contemporary قرار داشت.
او تاکنون بالغ بر ۲۵ آلبوم استودیویی و …… تولید کرده است. پس از جدا شدن از گروه، نخستین آلبوم مستقل خود را در سال ۷۸ به نام “Whatever Happened to Benny Santini “ روانه بازار کرد. از آلبوم‌های موفق و پرفروش وی می‌توان به “The road to hell” که دارای دو پارت است، ” The blue café” و “Auberge” اشاره کرد.
آخرین آلبوم منتشر شده
آخرین آلبوم رسمی کریس در سال ۲۰۱۷ با نام “Road Songs for Lovers “ روانه بازار شد که بعد از وقفه‌ای ۶ ساله بین آخرین آلبومش آن را پخش کرد. آلبومی که به گفته خود کریس ریا تصمیمی برای ساخت آن نداشته است اما بعد از بیماری که دوباره در سال ۲۰۱۶ به سراغش می‌آید تصمیم به ساخت آن می‌گیرد و بیشتر ترانه‌هایش از سفر او در مسیر لندن و دیدن زوج‌های جوان در ماشین الهام گرفته‌اند و بیشتر آهنگ‌های آلبوم درباره روابط دختر و پسرها در ماشین است. از نکات قابل‌توجه آلبوم می‌توان به حضور Martin Ditcham در آلبوم به عنوان درامرز اشاره کرد. چهره شناخته‌شده‌ای که سابقه همکاری با ستارگانی مانند التون جان، رولینگ استون و بسیاری از بزرگان دیگر را در کارنامه خود دارد.
کریس ریا
کریس ریا از جمله هنرمندانی است که همیشه سعی کرده است برای مخاطب خود جریان سازی کند و وی را با خود همراه سازد و هیچ‌وقت با موج موسیقی مورد تأیید مارکت همراه نشده است و همواره سبک مخصوص به خود را داشته است. کریس فلسفه و نگاه خود به هنر را هیچ‌وقت قربانی مسائل مالی نکرده است و او مسیر ماندگار بودن را به معروف بودن ترجیح داده است. این موضوع را در اجراهای او هم می‌توان مشاهده کرد شاید کنسرت‌های او شور و هیجان و ریخت‌وپاش پاپ استارهای دهه هشتاد را نداشته باشد اما بیشتر از هر چیزی کیفیت نحوه اجرا و ارزش هنری آن کار برایش اهمیت دارد در مقایسه با نمایش بر روی صحنه و پرفورمنس.
موسیقی عاشقانه بلوز
صدای مخملی و منحصربه‌فرد وی که خونسردانه کلمات را ادا می‌کند درعین‌حال دارای خش مخصوص به خود است. او موسیقی بلوز و راک خود را همراه با ترانه‌های عاشقانه اجرا می‌کند که می‌توان موسیقی رمانس ایتالیایی که شاید ناخواسته به خاطر ریشهٔ پدری او باشد در آن‌ها جست. سفر و جاده در بسیاری از رؤیاپردازی‌های کریس قابل مشاهده و لمس هستند و روحیات او را به تصویر می‌کشند. در بسیاری از ترانه‌ها ترکیبی اعجازانگیز به شنونده می‌دهند و او را درگیر می‌کنند چنان‌که تو خود را در آن موقعیت تجسم می‌نمایی و این قدرت فضا سازی ناشی از خلاقیت ذهن کریس است.
اکثر ترانه‌هایش را خود او سروده است. آهنگ “The blue café” که خواننده در آن سفر، جاده و عشق را با هم درآمیخته است، شنونده را با خود به سفری دور و دراز در کافه‌های دوردست می‌برد و در رؤیا غرق می‌کند و درعین‌حال با آنکه دارد قصهٔ غم‌انگیزی را تعریف می‌کند حس امید را به شنونده القا می‌کند و این پارادوکس از معجزه‌های کریس است. این ترک در سال ۱۹۹۸ به بازار آمد و جزو تاپ ۱۰ انگلستان قرار گرفت و یکی از بهترین کارهای هنری او شناخته می‌شود.
بیماری کریس
کریس ریا سبک‌های مختلفی همچون سافت راک، بلوز راک، پاپ راک را در آلبوم‌های خود اجرا کرده است اما در سال ۲۰۰۰ پس از این که متوجه شد به بیماری سرطان لوزالمعده مبتلا شده است بعد از درمان، دوباره به سبک آغازین خود یعنی موسیقی بلوز گرایش پیدا کرد و در سال ۲۰۰۲ آلبوم “road Dancing down the stony” را در سبک بلوز منتشر کرد.
کریس نه تنها یک موزیسین موفق، بلکه می‌تواند نماد یک انسان سخت‌کوش و مبارز باشد. او زمانی که دچار بیماری سرطان می‌شود حتی نواختن گیتار هم برای او مشکل‌ساز می‌شود و به مدت ۳۲ هفته بستری می‌شود اما در نهایت موفق به شکست آن می‌شود. ریا تمامی این سال‌ها سعی کرده است که به جای ناامیدی کار خود را جلو ببرد و حتی از بیماری خود برای ساخت ترک‌هایش استفاده کند و همین جنگندگی او در زندگی برای امید باعث شده است او دید دیگری نسبت به زندگی پیدا کند.
برای خواندن یادداشت‌های هنر کلیک کنید.
برای خواندن یادداشت‌های دیگر در زمینه موسیقی به صفحه موزیک بروید.
آهنگ “The blue cafe” از کریس ریا:
